Waar zijn we in hemelsnaam mee bezig?

Natuurlijk, als advocaat en zelfstandig ondernemer maak ik me druk om allerlei zaken. Haal ik voldoende nieuwe klanten binnen? Zijn mijn klanten tevreden? Word ik op tijd betaald? Kan ík op tijd betalen? Totdat ik gisteren de foto van Aylan Kurdi zag, liggend op het strand. Met zijn rode t-shirtje, korte broek. Zijn kleine handjes. Dood. Verdronken. Het peutertje was samen met zijn ouders en broertje vanuit Syrië gevlucht, weg uit Kobani. Ze wilden naar het veilige Canada, waar zijn tante al jaren eerder naar toe was gevlucht. Het mocht niet zo zijn. Het gammele bootje waarmee Aylan en zijn familie de overtocht naar Europa wilde maken, hield het niet en sloeg om. Aylan, zijn broertje en zijn moeder kwamen om…

Dan denk ik bij mezelf: waar maak ik me eigenlijk zo fokking druk om? Duizenden mensen wagen hun leven om de ellende te ontvluchten, laten huis en haard achter. Hoe wanhopig moet je zijn om als vader met je kleine kindjes, waarvan je zielsveel houdt en voor wie je bereid bent te sterven als het moet, op een gammel bootje een gevaarlijke zee over te steken? Dat doe je alleen als die gevaarlijke zee veiliger is dan het land waar je vandaan komt. Shit, zou ik ooit die keus kunnen maken?

Waar zijn we in hemelsnaam mee bezig? Wat moet er gebeuren? Ik weet het ook niet, de problematiek is heel complex maar Europa móet helpen. De landen moeten niet verdeeld blijven over de opvang van vluchtelingen. Iedereen heeft recht op een veilige omgeving, een dak boven het hoofd en eten en drinken. Ik weet ook nog niet wat ik zelf kan doen, behalve dan voor nu dit delen…

Eric Koekkoek